28 Mac 2025.
11.11 pm.
Aku hantar satu mesej wasap ni.
Tapi, kejap. Kenapa aku dari Putrajaya eh? Sebab aku ingat, aku type mesej tu dalam kereta, sambil drive, dan send betul-betul dekat traffic light atas bukit nak balik Bangi tu.
Hari tu hari Jumaat. Last day kerja. Semua orang pun ada. Macam biasa aku lepak CP lab sebelum balik. Pastu, kenapa aku ada dekat Putrajaya malam tu? Aku pergi ambil barang ke? Sebab Kejam kata ada nak kirim barang nak bawa balik kampung. Tapi, rasanya Sabtu tu baru aku datang dengan Seha.
So aku buat apa kat Putrajaya malam tu?
Ok dah ingat, ingat nak p amek barang kat rumah Kejam, tapi dia p Bazar. I lepak parking rumah dia sat, sambil tunggu dia, tapi tak bagitau yang aku dah sampai.
Sambil tu tengok cerita apa tak ingat, dan sambil tu duk merasa sesuatu yang tidak enak dalam perut. Bukan sebab aku silap makan masa berbuka tadi. Tapi mungkin kerana silap tingkah laku yang buat aku rasa macam tak senang duduk.
Aku pun terfikir-fikir, apa ya? Kenapa ya?
Sekejap saja aku dapat jawapan dia. Sebab aku super annoying hari ini. Dekat budak-budak lab, especially kat satu orang orang ni. Masa dia buat speech maaf tu, aku pergi ulang balik apa yang dia cakap sampai dia rasa tak selesa. Kenapa weh aku buat macam tu? Sampai sekarang aku tak faham. Takkanlah sebab aku nak attention? Eh sangat tau.
Dan tak semena-mena aku pun terus pergi buka whatsapp. Nak mengarang ayat, tapi aku tak tau nak cakap apa. Benda jadi pukul 6 petang, pukul 10 malam lebih baru nak minta maaf? Seriuslah?
Dalam masa yang sama aku give up. Tak jadi nak tunggu Kejam balik dari bazar. So aku pun drive lah slow-slow, sambil buat gila, type mesej kat wasap. Biasanya masa drive memang aku takkan pegang hanphone pun.
Aku buat sebab untuk melegakan hati aku sendiri. Nak bagi hilang rasa tak enak dalam perut tu. So memang tak ada expectation lah kan. Tak kisahlah orang tu tak nak maafkan ke, tak nak baca ke, lantak p lah, yang penting aku nak minta maaf.
Aku pun type la panjang-panjang dalam satu text, ada beberapa perenggan, baca sekali lalu dan terus send.
Balik rumah, rasa penat gila perasaan. Sambil terfikir, best juga kan kalau bangun tidur kalau ada reply text tu. Pastu cepat-cepat aku sedarkan diri. No. Jangan berharap.
Dalam pukul 3 pagi tu aku terjaga sebab bunyi kucing bergaduh. (Iya ke? Tak ingat dah). Lepas tu aku pun tengok hanphone. Eh, ada wasap. Biasanya ada wasap dari group kejiranan atau apa-apa group.
Memang orang tu balas wasap aku. Isi kandungan dia, maaf diterima dan dia pun minta maaf juga. Time dia reply tu dalam pukul 12.15 pagi macam tu. First time aku tersenyum lebar pagi-pagi buta macam ni.
Terus hilang rasa tidak enak dalam perut dan jiwa aku.
0 comments:
Post a Comment